توسعه فرهنگی

سالیان نه چندان دور، غالب جراید مکتوب واصحاب فکروفرهنگ بدین مبحث دامن می زدند که آیا توسعه اقتصادی اولویت دارد؟ ویا توسعه سیاسی؟ وطرفداران هرطیف استدلال های مختلفی بیان می داشتند.دولت سازندگی توسعه اقتصادی را اولویت دادوباحفظ اصول انقلاب بارعایت قاعده نفی سبیل برخی از ایده هایی نظام سرمایه داری غرب را به اقتصاداسلامی تسری بخشید وشرایط اقتصادی تا حدودی بهبود یافت ولی از آنجایی  که مسیر توسعه تک بعدی و نا متوازن بود جامعه به سمت انسداد سیاسی پیش  رفت وفضای عمومی کشور مستعد تغییر حرکت در مسیر توسعه سیاسی گردید ونتیجتاً،در دوم خرداد ماه 76 با انتخاب ،دولت اصلاحات مطالبات اکثریت مردم به سمت بسط فضای سیاسی وبرخی آزادی های مدنی مصرح درقانون اساسی سوق داده شدویا به تعبیری دولت اصلاحات اولویت را به توسعه سیاسی ونهادینه شدن قانون داد. وفرازوفرودهای آن دوران نیز گذشت تا درسال 84 دولت عدالت محور با زیر سئوال بردن عملکرد دولتهای گذشته وسیاه نمایی های  بی بدیل خود وبا طرح شعار عدالت خواهی که ریشه در فطرت بشر دارد مدیریت کلان اجرایی کشور را عهده دارگردید.

 بااحترام وافر به رییسان جمهور سه دولت یادشده که برای کشور ونظام جمهوری اسلامی  مصدر فیض وخدمات شایان بوده اند لکن کشورعزیزمان که از زمره کشورهای درحال توسعه است مطابق با برنامه های پنج ساله وسند چشم انداز بیست ساله ، به پیشرفتهای محیرالعقولی دست نیافته است .به دیگر سخن نه کارگزاران سازندگی اقتصادمان را سامان دادندونه اصلاحگران توانستند به توسعه سیاسی موردنظر  دست یابند  ونه  ژاپن اسلامی آبادگران مهروز محقق گردید.بطوریکه سطح مطالبات امروز مردم نسبت به سالیان گذشته کاهش یافته  وآرزوهای اقتصادی ودغدغه های  سیاسی اجتماعی دیروز، به تامین مایحتاج ضروری روزانه امروز، از قبیل تهیه مرغ ،برنج ،سیب زمینی وپیاز تقلیل یافته است .گرچه بخش اعظمی از مشکلات پیش روی ناشی از تحریم های فلج کننده اجانب واستکبار جهانی است ولی  خود ما نیز، اعم از  دولت وملت در توسعه نیافتگی سهیم هستیم.و سهم ما در کنار سایر مولفه ها ،کم توجهی به توسعه فرهنگی وعدم پرهیز ازسیاست زدگی است

به نظر میرسد علت العلل توسعه هر ملتی اولویت بخشی به توسعه فرهنگی است .تا جهان درون اصلاح نشود جهان بیرون اصلاح نمی شود "ان الله لا یغیروا ما بقوم حتی یغیروا مابانفسهم" .تا انفس تغییر پیدا نکند آفاق عوض نمی شود  فرهنگ امر درونی وانفسی است واقتصاد وسیاست امر بیرونی وآفاقی است .تغییرات فرهنگی زیر بنایی است ولی سایر تحولات روبنایی است .و اینکه در دین اسلام خودشناسی مقدمه خداشناسی معرفی  شده اهمیت تغییر فرهنگی بارزترمیشود .قشر متوسط جامعه ما عموما وبرخی از دولتمردان خصوصا ،علیرغم اهتمامی که به سرنوشت سیاسی کشور به طور عام وبه امور سیاسی به نحوخاص دارندواین  کارمبارکی است مع الاسف دستخوش سیاست زدگی افراطی شده اند.واین کارمطلوبی نیست.تازمانی که سیاست را به اهل سیاست نسپاریم وسیاست زدگی را واننهیم. وهر 4ی8 سال با رأی خود،کابینه را عوض ودولتی جدید برسریر قدرت بنشانیم .   باز گمان می رود،بدست خود دولت جدید را به چیزی شبیه دولت قبلی تبدیل می کنیم .سیاست واقتصاد معلول  فرهنگ  است ولی سیاسیت زدگی عکس آن را نشان میدهد.به نحویکه فرهنگ ما معلول سیاست واقتصاد شده است. 

بارزترین جلوه سیاست زدگی، این است که همه مشکلات جامعه را ناشی ازناکارآمدی و قصور دولت مستقر بدانیم .گرچه دولتها سهم والایی در ناکارامدی دارند ولی ام المصائب نیستند شرط انصاف وعدالت اقتضا می کند در کنار نقادی های تند وبدبینی های بی حاصل از خود سئوال کنیم خود ما به عنوان  یک شهروند میهن پرست برای اعتلای کشورمان چه کرده ایم .کم نیستند کسانی که نسبت به مسئولیت پذیری،تعهدکاری،وظیفه شناسی ،حفظ محیط زیست وحتی رانندگی کردن توجه لازم را ندارند ولی اگرمجالی برای نقد ونظر باشد با شدت زاید الوصفی همه حسنات را هم سیئات می پندارند.

برخی دولتمردان نیز بشدت سیاست زده هستند.بدون تردید جوهر ه انقلاب اسلامی ،حفظ اسلام ،طرفداری ازحق ،در پی خدمت به مردم وجامعه وحفظ نظام است.ا گرچه دولت کانون قدرت ونهاد سیاسی است ولی لزوما به این معنا نیست که همه اعضای کابینه ونمایندگان مجلس سیاسی باشند بجز چندین وزارتخانه که وظیفه ذاتی  دارند مابقی دولتمردان وظیفه  دارند برای رفع مشکلات مردم سیاست ورزی ویا چاره اندیشی   نمایند.و اخلاق سیاسی حکم می کند که برخی از سیاستمداران نه بر اساس داوری خود بلکه براساس داوری وآرای مردم ،که از طریق صندوق های رای تبلور یافته کشور را اداره نمایند وفارغ از هرنوع تعلق جناحی وطیفی باید در خدمت کشف حقیقت  وکاهش دردورنج مردم باشند وکاسبی سیاسی وسیاست زدگی وبا بهانه های واهی ومتعارف ومتداول عناصر کارآمد را از صحنه تصمیم سازی نرانند و  مردم جامعه را دچار چند پارگی نکننداین همان مفهوم جذب حداکثری است که رهبری عریز انقلاب بارها بدان توسعه فرموده اند .اگر سیاست زدگی  برخی مسولان کنار گذاشته شودو انتصاب  مدیران ارشد دستگاههای اجرایی مبنای  سیاسی وباندی نداشته باشد وشایسته سالاری جای خود را به ویژگی سالاری بدهد عزت حاکمان نه از قبل حکومتداری بلکه دردل مردم حاصل می شود و دولتمردان قبل ازآنکه معطوف به رأی ملت باشند متکی به عواطف مردم می گردند.بزرگترین آفت سیاست زدگی، جنگ قدرت، رشد بدخواهان برای حذف رقیبان است که تاریخ معاصر دونمونه برجسته اش را بدرستی در سینه دارد. نعش امیر کبیر در حمام فین کاشان ومصدق در دهکده احمد آباد گواه برمدعااست .

والبته سیاست زدگی وحذف رقبای سیاسی  در سراسر جهان سوم معمول است وبزرگترین آفت توسعه نیافتگی این کشورهااست .وچه زیبا گفته اند:

جهان سوم جهانی است اگر بخواهی مملکتت را آبادکنی خانه ات را ویران می کنند ولی اگرمی خواهی خانه ات آبادشود هرچه میتوانی در ویرانی مملکتت بکوش .ویا به تعبیری ارادتی بنما تاسعادتی ببری

منبع: گاهنامه اجتما عی،سیاسی، اقتصادی، فرهنگی(تکاپ آیسان)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: